اصلا عجیب نیس ... اینکه آسمان دلم خاکستری است رو میگم ...

بازم مثه روانی ها ۲-۳ ساعت میشه که خیره شدم به سقف و هذیون میگم ...

آهنگ همیشگیمو گوش میکنم ... ***... اون که اوج میگیره صدای گریه هام هم

بلندتر میشه ... تعداد ته سیگارمم بیشتر میشه ... اتاقم تاریکتر میشه ... همه چیز

حاضر ... حاضر واسه به خلسه فرورفتن من ...

هراز گاهی در اتاقم باز میشه ... چشمای نگران مامانم خیره میشه بهم ...... اما

لعنت به من که انقد غرق تو توهمات همیشگیمم بهش توجه نمیکنم ... ببخش

مامانم ... دخترت نه دیوونس نه مریض ... فقط یکم ... به قول رفیقاش چت زده ...

واااااااااای خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدا ! گاهی حس میکنم منو آفریدی

که الهه ی غمت باشم ...اما .... نمیدونم ....

حرفام واســـــــــه خودم مثه زر زدن میمونه ....ادامه ندم بهتره ....

سکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوت! تمام ...